Omgekomen Engelse piloot 1942 blijkt Amerikaan

[Ludmilla]

Een inmiddels opgeloste vraag.

19 februari ontving ik van ons lid Richard een mail met deze inhoud:

Ik ben nu weer bezig met het onderzoek naar die crash hier bij mij in Beusichem  op 27 aug. 1942 (zie

Please login or register to see this link.

links onderaan bij knop gesneuvelde gealieerde militairen, Beusichem)

Van de piloot heb ik nergens in Engeland gegevens kunnen vinden over zijn geboorteplaats. Ik heb maandenlang allerlei instanties aangeschreven. Er is een Act uit 1998 waarin staat dat geen info over overleden militairen mag worden verstrekt.  Dus dat wordt erg lastig.

Het gaat om piloot:

Please login or register to see this image.

Thornton John Riley

United Kingdom

Pilot Officer (Pilot)

Royal Air Force Volunteer Reserve

15 Sqdn

27/08/1942

Commonwealth War

Plot 13 Row 4 Grave 60

Amersfoort (oud Leusden)

Het RAF museum in Engeland liet weten dat er een pensioen is overgemaakt aan Dr JW Thornton in Sacramento en aan zijn broer RJ Thornton in san Francisco.

Vreemd dat deze man dus familie had die in de VS woonden. Hij staat toch echt als Engels slachtoffer te boek. Na de oorlog is er dus achterstallig salaris overgemaakt aan familie van hem. Ik ben allang blij met die info……

Als ik weet waar hij vandaan komt, dan kan ik de Gemeente en kranten aanschrijven voor verdere informatie over de beste man.

Heb jij nog een idee?

Omdat ik voor SVF mag zoeken in de gegevens van Ancestry, heb ik die bron geraadpleegd. Nog steeds uitgaande van een Engelsman, vond ik dit document:

Hieruit blijkt dat hij Amerikaans burger was, in tegenstelling tot de overige omgekomen 6 Engelse bemanningsleden. De familie zal niet geweten hebben dat hij in Nederland begraven ligt.  Bizar, dat nimmer eerder dit document in engeland is opgedoken. Omdat ik zelf niet meer gegevens kon vinden, heb ik Sylvia ingeschakeld; zij vond nog veel aanvullende gegevens, zoals de ouders, overige gezinsleden, tot het heden, een facebook-adres. Vandaag heeft deze persoon Richard geantwoord en laten weten dat John Riley Thornton inderdaad een broer is van zijn grootmoeder. De uitwisseling van gegevens kan nu beginnen. Alle gegevens zullen op genoemde site van Richard worden bijgewerkt.

[Ludmilla]

Familieleden stonden te springen van vreugde, nadat ze een bericht kregen uit Nederland, dat er informatie gezocht werd. Het facebookcontact met een kleinkind van een zus van Thornton, leidde tot contact met een neef. Er wordt binnen de familie gezocht naar foto's en informatie.

Niet van alle 7 slachtoffers van dit neergeschoten geallieerde vliegtuig bij Beusichem zijn gegevens bekend.

Van een tweede persoon, John Wheelhouse Frazer, werd binnen 1 dag resultaat geboekt: we vonden op Ancestry losse informatie die Sylvia leidde naar een genealogie waarin Frazer genoemd werd. De samenstelster reageerde direct op een mail, zij is een nicht, John was een broer van haar moeder. Ze schreef (vrij vertaald): "John was mijn oom, hoewel hij werd gedood voordat ik ben geboren. Hij had twee zussen en een broer, inmiddels allemaal overleden. John was Engelsman, hoewel geboren in Portiugal, zijn moeder was ook Engels. Hij ging naar Engeland en nam deel aan de British Armed Forces aan het begin van de oorlog, hoewel hij ook had kunnen kiezen om in een "veilig" Portugal te blijven. Hij was slechts 21 jaar toen hij gedood werd. Ik ben zo geraakt dat jullie informatie verzamelen over hem en anderen natuurlijk, zij verdienen zeker herdacht te worden. Mijn tante heeft geregeld dat zijn naam werd bijgeschreven in een memorial voor de slachtoffers van WW II in Portigal in zijn geboorteplaats"

Technologie van vandaag, facebook, internet, gepubliceerde stambomen, documenten en informatie zoals van Ancestry hebben in beide gevallen geleid tot een resultaat. Emotie komt los bij het lezen van de historie, de feiten en de eerste contacten met nabestaanden als blijkt dat na zoveel jaren er aandacht is voor de slachtoffers, zo ver van huis begraven, en destijds werden opgegeven als "missing dead".

De namen van de 7 slachtoffers van het Britse vliegtuig dat bij Beusichem in 1942 werd neergehaald door de Duitsers, staan op diverse sites genoemd, maar zijn nu dus verouderd omdat SVF heeft kunnen vaststellen dat piloot John Riley Thornton een Amerikaans burger was en John Wheelhouse Frazer een Brit geboren te Portugal die eveneens geheel vrijwillig er voor koos te vechten tegen een vijand.

Ik ben dankbaar dat ik voor SVF gebruik mag maken van het abonnement Ancestry om voor onze leden daarin te zoeken, ook Sylvia dank ik voor haar super vermogen om steeds weer het laatste puzzelstukje te vinden, TOP

[Ludmilla]

Een update:

Dennis Masur was een van de andere slachtoffers. Door Sylvia's speurtochten in maart, is zijn zus opgespoord, een vrouw van 87 die midden in het leven stond en staat. Richard van

Please login or register to see this link.

heeft haar tijdens de vakantieperiode opgezocht.

De Culemborgse Courant plaatst morgen dit artikel:

Please login or register to see this link.

Oude Beusichemse eendenkooi geeft geheim prijs

BEUSICHEM - Veel automobilisten die dagelijks over de N320 tussen Beusichem en Culemborg rijden, zullen zich niet realiseren dat zich nabij de eeuwenoude Beusichemse eendenkooi 69 jaar geleden een enorme ramp heeft voltrokken. Beusichemmer Richard van de Velde frist het geheugen even op. 

door Richard van de Velde

27 augustus 1942 is op vliegbasis Bourn, nabij het Engelse Cambridge, een dag zoals altijd. Ditmaal zullen toestellen van het 15e R.A.F.-Squadron deel uitmaken van een bommenwerpersvloot van in totaal maar liefst 306 toestellen.De bemanningen begeven zich ‘s morgens naar de briefingroom.Bij binnenkomst aanschouwen allen de grote kaart aan de wand en staat vast dat op deze dag een grote raid gepland staat op de Duitse industriestad Kassel. Het tijdstip van vertrek is al snel duidelijk: 20.45 uur.

Dan komen de commandanten van de militaire staf binnen en begint de briefing. Eerst het weer. De meteoroloog voorspelt een laaghangende bewolking boven Nederland, met opklaringen in de middag. De missie kan dus doorgaan. Iedereen luistert aandachtig, want men weet dat de weersomstandigheden cruciaal zijn voor het slagen van hun missie.

Vervolgens komt de vluchtleider en laat met de aanwijsstok op de grote kaart aan de wand zien hoe de vliegtuigen moeten taxiën naar de startbaan, zonder dat er onnodig tijd en brandstof wordt verspild. Dit alles dient te geschieden zonder enig radiocontact, omdat de kans bestaat dat de vijand meeluistert. Hij wil dat iedereen op tijd vertrekt en dat er van de grote startbaan gebruikt gemaakt wordt.

Hierna komt de inlichtingenofficier. Hij gaat af op fotoverkenningsvluchten, eerdere de briefings en informatie van geheim agenten en codekrakers. De navigators noteren de route van de vliegtuigen en noteren ook belangrijke details als luchtdoelgeschut, vlieghoogte, vijandelijke basis van Duitse nachtjagers, de frequentie van navigatiesystemen, de duur van de vlucht, de tijd die voor het uitwerpen van de bommen is gereserveerd en details om het doel te kunnen herkennen. Ook worden op een filmdoek kaarten geprojecteerd waarop in grove lijnen de Duitse luchtafweer- stellingen zijn ingetekend en het belangrijkste voor de bemanning; de kortste weg terug. Dan neemt de squadroncommandant het woord over, dit is een ervaren piloot die al vele missies heeft gevlogen. Hij doet zijn verhaal en waarschuwt ook nog eens voor vijandelijke nachtjagers en luchtafweergeschut.

De stationscommandant is ook een ervaren vlieger. Hij benadrukt hoe levensgevaarlijk het is om af te dwalen van de geplande route en hamert op het belang van timing en hoogte om botsingen in de lucht te vermijden en vraagt volledige concentratie op de uit te voeren missie.

Drie kwartier later is de briefing afgelopen en de bemanningen zetten hun horloges gelijk. Als laatste komt de basiscommandant aan het woord. Hij benadrukt hoe belangrijk hun missie is en wenst de bemanning ,mede namens de opperbevelhebber, succes toe, een goede vlucht en een behouden terugkomst op de basis. De over het algemeen zeer jonge mannen weten dat ze succes hard nodig zullen hebben. De missies van de afgelopen dagen hebben een groot aantal slachtoffers gemaakt. Veel toestellen zijn niet teruggekeerd op de basis, ze hebben veel collega’s verloren en dat maakt hen vastberaden om de Duitsers eens mores te leren. Diep in hun hart weten ze ook dat een derde van de mannen die nu lachen en grapjes maken, niet zullen terugkeren!

Brisantbommen

Rond 23.00 uur komt de luchtarmada aan boven de Betuwe. Hier worden ze opgewacht door Duitse nachtjagers van de vliegvelden Deelen en Venlo. Een Duitse Juncker 88, met aan de stuurknuppel de ervaren ‘ace’ Majoor Erich Simon, onderscheptéén van de Stirlingbommenwerpers met serienr. BF327 en codeletters LS-D.

Aan boord is een 7-koppige bemanning onder leiding van de Amerikaanse piloot John Thornton. Een fel vuurgevecht volgtin het luchtruim tussen Culemborg en Beusichem. Ook deze Duitse nachtjagerpiloot weet dat het zwakke punt van deze Stirling bommenwerper nabij het herkenningsteken zit,met daarachter tevens de bomlading.

Na een minuten durend vuurgevecht raakt de Stirling rond 23.18 uur tenslotte in brand en cirkelt nog enige tijd rond, breekt op een gegeven moment in de lucht in tweeën en crasht ten noorden van de Straatweg Culemborg-Geldermalsen, ter hoogte van de Eendenkooi. Over wel twee km2 liggen de brokstukken verspreid. Het toestel heeft honderden kilo’s brisantbommen aan boord. Getuige Meijns van Dijk uit Beusichem: ,,Je kon vanaf de Beusichemse dijk de vuurzee zien. Urenlang was alles zo helverlicht, dat je ‘s nachts makkelijk weer de weg naar huis kon vinden. ‘s Morgens konden we er niet heen, want Duitse militairen uit Beusichem en Zoelmond schermden de omgeving hermetisch af.’’

Wie de volgende dag wel dichtbij kon komen was de toenmalige Beusichemmer en later regionaal bekende historicus Jan van Alphen: ,,Ondanks mijn jonge leeftijd kreeg ik, als Rode Kruis-medewerker, de opdracht van de Duitsers om de stoffelijke resten van de bemanningsleden te verzamelen. Zover ik me herinner, zat de cockpit, met daarin vier bemanningsleden, meters diep in de grond. In het staartstuk dat honderden meters verderop lag, was nog het verbrande lichaam van de staartschutter te zien. De stoffelijke resten die ik vond, zijn vervolgens door de Duitsers naar de verzamelbegraafplaats in Amersfoort gebracht en daar liggen ze nog steeds begraven.’’

Ondanks dat er van de 306 bommenwerpers die nacht 30 werden neergehaald, waarvan 19 boven Nederland, was de ‘raid’ naar Kassel echter in de ogen van de R.A.F. toch ‘succesvol’, want 144 gebouwen , w.o. drie Henschel vliegtuigfabrieken en een ziekenhuisvleugel, werden vernietigd en er kwamen 187 burgers en 64 Duitse soldaten om het leven……..

Geen informatie

Van de Velde: ,, Tijdens mijn onderzoek naar deze specifieke crash, bleek dat er zowel in Nederland als Engeland geen informatie voorhanden was. Via digitale archieven kwam ik tenslotte wel achter de geboorteplaats van de bemanningsleden. Helaas geeft men in Engeland aan niet-familieleden van oorlogsslachtoffers geen persoonlijke info prijs. Ik heb daarop vervolgens zeven lokale Engelse kranten aangeschreven en hun informatie aangeleverd over de door mij gezochte ‘crewmembers’. Ze reageerden allen zeer positief en het gevolg was dat ik op deze wijze met familieleden van vijf bemanningsleden contact heb gekregen.Ik werd overstelpt met foto’s en brieven en ben zelfs uitgenodigd bij de 86-jarige zus van Dennis Masur in Engeland. Ik heb haar in juli samen met mijn dochter opgezocht en urenlang indrukwekkende gesprekken met haar gevoerd. Jammer dat er geen televisieploeg bij was om dat vast te leggen.’’

Crew

De ‘vergeten’ crew van de Stirling die in Beusichem neerstortte, bestond uit de volgende zeven bemanningsleden:

Piloot John Riley Thornton (1913-1942) uit Ackley in Iowa kreeg als kind polio. Zijn ene been was korter dan het andere. De Amerikaanse luchtmacht weerde hem om die reden, maar de R.A.F. niet.

Tweede piloot William Hopkins (1921-1942) uit Ferryside, Zuid-Wales.

Waarnemer John Frazer (1920-1942) woonde in het veilige Portugese Porto, maar keerde bij het uitbreken van de oorlog terug naar Engeland waar hij zich spoedig aanmeldde bij de R.A.F.

‘Airgunner’ Dennis Masur (1921-1942) uit Johannesburg (Zd-Afrika), maar in dienst van de Royal Canadian Air force: “I am a British subject and I want to do my part.â€

Airgunner Edward Margetts (1922-1942)uit het Engelse Worcester.

Helaas is er geen duidelijke foto van de 28-jarige waarnemer Herbert Clegg uit Oldham. Hij was pas tien weken daarvoor getrouwd met zijn Edna. Ook van radioverbindingsman Marcuss Burt uit Sale bij Manchester, is geen foto meer. Zijn naam staat wel vermeld op de gedenksteen van de Sale voetbalclub.

Afscheidsbrief

In een indrukwekkende afscheidsbrief die 2e piloot William Hopkins aan zijn ouders en broer en zus had geschreven, mocht hij door een crash o.i.d. om het leven komen, staat ondermeer het volgende te lezen: ,,Ik heb geen angst voor hetgeen mij eventueel kan overkomen. Ik doe het voor jullie, zodat jullie in ieder geval het leven kunnen leiden, zoals jullie je dat hebben voorgesteld. Onthoud dat jullie zoon in ieder geval tot het bittere einde vechtend ten onder is gegaan en er een einde is gekomen aan zijn mooie leven op deze aarde. In gedachten ben ik altijd bij jullie, mijn grootmoeder en mijn mooie dorpjeFerryside.’’

Deze zeven jonge mannen verloren hun leven voor onze vrijheid: ‘Lest we forget!’, oftewel ‘Opdat we niet vergeten!’

Info over deze crash is te vinden op de site van Van de Velde: www.oorlogsslachtoffersgemeenteburen.nl, onder ‘Gesn. geall. Militairen’.

[Marije]

Wow, wat een verhaal, zeer indrukwekkend! Petje af voor jullie die zoveel moeite hebben gedaan om familie van de verongelukte bemanningsleden op te sporen, respect!